Od piw ze Stone zawsze wymagam sporo, bo to nie byle jaki browar. Jakby nie patrzeć, są na polu bitwy kraftowej rewolucji od 1996 roku, zatem od czasu, gdy w Polsce dogorywały browary regionalne, a IPA mogło być co najwyżej rozumiane jako skrótowiec od "i patrz". Sięgnąłem więc z tym bagażem przemyśleń i nastawienia po połączenie IPA z krajem, który chyba najbardziej mi leży w moich piwnych wyborach - Belgią.
Pierwszy aromat z puszki jest nadzwyczaj obiecujący - z jednej strony mamy sporo owoców
"po belgijsku" czyli morela, nieco banana, oraz takiego jogurtu z żółtymi, słodkimi owocami. Z drugiej, było też nieco bardziej "amerykańskich" nut. Gdzieś w tle, czaiło się nieco belgijskich drożdży oraz...dziwna, początkowo niezidentyfikowana nuta. Trzeba uczciwie przyznać - jak na pierwsze wrażenia, jest naprawdę dobrze.
Pierwsze łyki, i kolejne zaskoczenie - nie ma wykręcającej goryczy ;-]. Powiem więcej - jest chyba bardziej po belgijskiej, niż amerykańskiej stronie mocy. Tak, goryczka jest wyczuwalna, średnia do niskiej, raczej zaznaczona niż zalegająca. Do tego, ma bardzo intrygujący smak - finisz morelowo-brzoskwiniowy przechodzi w gorzki smak. Najlepsze porównanie, jakie wymyśliłem, to bergamotka - słodko wygląda i pachnie, ale jednak gorycz jest.
Do tego, to piwo ma całkiem sporo nut funky. Te sielsko-trawiaste aromaty nigdy nie wchodzą na pierwszy plan, ale są cały czas obecne. Pełnią funkcję przyprawy, dopełnienia dania głównego. A to jest przede wszystkim owocowe - brzoskwinie, morele, słodkie żółte owoce.
Cali-Belgique IPA z browaru Stone bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło - spodziewałem się dużo Ameryki z belgijskim akcentem, a otrzymałem zasadniczy balans, z lekką przewagą belgijskiego profilu. Jeśli lubisz piwa z tego kraju, to śmiało sięgaj po to piwo - moim zdaniem jedno z najlepszych piw typu belgian IPA na rynku. Jeśli nie - nadal warto spróbować, bo w tym wydaniu miks tych stylów jest naprawdę udany, a to zdarza się niezbyt często.
Moja ocena: 4,5/5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz